Zaman geçiyor, acelem yok

Bankta oturuyorum ve yavaşça akıyorum. Nedeni banal. Metroda bir adamın kıçına tekmeyi bastım ve o bölgede bir berdanka ya da bir jackhammer var. Sökmek için zamanım olmadı, Kropotkinskaya üzerine sıkıldım ve arabanın penceresinden, altmış yıllık tecrübeye sahip bir adamın tamamen kayıtsız bir yüzünü gördüm, metro girişinde bolca dağıtılan bazı reklam saçmalıklarına gömüldüm. Eğer işe yaramıyorsa, neden bu kadar büyük bir şeyle uğraşıyorsunuz?
Başkalarına sorun yaratıyorsunuz. Polis seni öldürecekti! Şimdi, derse gitmek yerine, bir bankta oturuyorum ve bir çubuk üzerinde buzlu şeker yiyorum. Sadece yemek değil, tüm ruhu sürece koyuyorum. İşte başka bir şaşkın bana baktı, ama zaten açıktır ki, sevgi dolu bir eşin yanı sıra, asansörün açıklığına girmekte zorluk çeken, sadece mutfakta sürekli akan bir lavabo ile seks yapıyor. Zaman geçiyor, Acelem yok. Geçen erkekleri sayarak dondurmanın tadını çıkarıyorum.

Kaç tanesi geçmiş. Yirmi iki görünüyor. Herkes sadece izliyor ve kimse gelip bana bir açıklama yapmaya cesaret edemiyor! Birisi bana basit bir şeyi açıklayabilir: neden erkekler her zaman bir şeyler bekler? Toli deniz hava, toli işareti yukarıda! Ya da önce gelip beni hemen parka götürmelerini ve kalabalığa tecavüz etmelerini söylememi mi bekliyorlar? Tabii ki, bunu asla söylemeyeceğim. Yanımda o kadar prezervatif yok diye.

Evet, sana soruyorum, gözlüklü! Ufukta bir nükleer mantar görseydin gelip ben Samsun escort bayana tecavüz eder miydin? Saçımı tutup, bir daha asla penise ihtiyacın olmayacak şekilde kafama takar mıydın? Sonra da kafamı dükkana koyup taytlarımı yırtıp arkadan alır mıydın? Sanırım değil. Donuk hayatını kurtarmak için sığınağa koşardın. Bir şok dalgasıyla kaplanmadan önce, hayatındaki tüm olayları hatırlardın ve korkunç şeyi anlardın: hayatında hiç bu kadar parlak bir an olmadı, bu bankta sana verebileceğim bir şey!